Sardinië deel 4

Inmiddels is het alweer 7 dagen geleden dat we wat hebben gedeeld.

We zijn beland in Olbia, een plaats aan de noordoost kant van Sardinië. Na een reis vanuit Cagliari van ongeveer 300 km waar we ruim 5 uur over gedaan hebben zijn we daar aangekomen. Niet omdat we langzaam gereden hebben maar simpelweg omdat de weg erg mooi was. We hebben de snelwegen gemeden. De SS125 nodigde echt uit om af en toe eens stil te staan om van de prachtige uitzichten te genieten. Tegen de avond zijn we aangekomen op ons nieuwe adres voor de eerstvolgende 10 dagen. B&B La Chiave di Violino, aan de Via degli Ulivi op nummer 17 in Olbia. Aan de buitenkant een prima accommodatie die volgens de beschrijving van henzelf en van Booking.com alle ruimten op de begane grond zou hebben. Helaas was niets minder waar. Allereerst waren er drie flinke treden om bij de voordeur te komen maar nog erger, om bij je kamer te komen was er een heuse trap naar de 1e verdieping die voor ons onoverkomelijk was. Wat nu? Contact gezocht met onze contactpersoon die eerder via de app allerlei codes, tips en trucs doorgaf om binnen te komen, en het e.e.a. uitgelegd. Ze schrok hier wel van en zei terug te komen met een mogelijke oplossing. Die was er na ongeveer een klein half uurtje. We mochten vijf huizen verderop (nummer 7) in de straat bij een kennis wel overnachten maar konden gebruik blijven maken van de faciliteiten van de B&B. In de tuin was daar een buitenkeuken met alles erop en eraan tot zelfs WIFI. We hoefden hiervoor dus geen trap op. Op dit moment leven we dus eigenlijk op twee adressen. De ene om te slapen en de andere om te koken, te eten en eventueel TV te kijken. De mensen bij wie we nu slapen, Angela en Vittorio, zijn zeer gastvrij maar voor hen de allereerste keer dat ze mensen op deze manier over de vloer hebben. Vittorio is trouwens een gepensioneerde (sushi)kok die altijd in Milaan heeft gewerkt. Ze wonen nu twee jaar op Sardinië. We hebben hun hele benedenverdieping in gebruik mogen nemen. Een mini keuken met koelkast een douche en toilet en natuurlijk een bed en niet te vergeten een airco. De ruimte is ongeveer 65 m2 en staat vol met hun reservespullen. Ik denk dat het hun opslagruimte is die ze even snel vrij gemaakt hebben. Maar we zijn hen zeer dankbaar. We hebben met hen, omdat zij geen woord over de grens spreken en wij geen woord Italiaans, gecommuniceerd via Google Translate. In de avond in hun tuin geborreld en met 4 telefoons in de hand over allerlei zaken kunnen “spreken”. Hilarisch voor beide stellen. Tot zover het onderkomen. Dan de omgeving; Olbia is een mooie stad waar we deze week al een keer geweest zijn maar nog wel een keer terug zullen gaan. Verder zijn we deze week geweest in Palau, een heel mooi havenstadje, Cannigione, San Teodoro en Porto Cervo, zeg maar de Goudkust en een klein uitstapje naar Alghero, helemaal aan de andere kant van het eiland. Bij aankomst op Sardinië zouden we daar al een kijkje nemen maar dat is er toen niet van gekomen. Dan maar twee uur heen en weer twee uur terug. We hebben tenslotte vakantie.  Tijdens deze reis hebben we veel gezien van wat er in het programma “ we zijn er bijna” voorbij is gekomen. Zij waren hier in het voorjaar. We hebben dus weer genoeg gezien en genoten. Hoewel we wel even moesten wennen aan het idee om op twee plaatsen te moeten vertoeven ipv het uitgekozen B&B hebben we onze draai toch wel gevonden. Nog 4 hele dagen en dan gaan we de boot op van Olbia naar Livorno. Ditmaal de Grimaldi dagboot die er ongeveer 10 uur over doet. Eens kijken of het op het vaste Italiaanse land een beetje koeler is want hier is het nog niet onder de 30 graden geweest. Tot zover maar weer.

groetjes vanuit Olbia.